بررسی مدیریت پسماند الکترونیکی به منظور جلوگیری ازآلودگی انسان و محیط

همگام با پیشرفتهای فزاینده تکنولوژی در جهان و استعمال آنها در جامعه مصرفی امروز ، متاسفانه حجم ضایعات الکترونیکی رو به افزایش است. پسماندهای الکترونیکی نوعی از پسماندهای ویژه هستند که دارای خاصیت سمیت وبیماریزایی پایدار در محیط زیست و بدن جانداران می باشند. عناصری از قبیل جیوه ، آرسنیک ، کادمیوم ، مس ، نیکل ، روی، باریم ، برلیوم ، انواع پلاستیکها ، آلومینیوم ، طلا ، نقره، پلاتین ، مواد شیمیایی خطرناک ، وبصورت نادر آلوده کننده های آلی پایدار (Pops) ویا ترکیبات هالوژن دار مخرب لایه ازن مثل پلی کلرو بی فنیل ها (PCbs) شامل این پسماندها هستند. مدیریت دفع این مواد به دلیل دشواری جدا سازی و کافی نبودن تحقیقات در این زمینه، فرایند کنترل آنهارا با چالش جدی مواجه کرده است . به عنوان نمونه خطرات فلزات سنگین برروی انسان ، آسیب به ارگانهای حساس نظیر کلیه و کبد می باشد و پلاستیکها در صورت زباله سوزی، تولید گروه گازهای دی اکسین می نمایند که سرطانزایی آنها قطعی است . اتخاذ روشهای استفاده مجدد از پسماندهای الکترونیکی از قبیل بهره گیری دوباره ( Reuse) ،بازگرداندن (Reduce) و بازیافت (Recyle) می تواند علاوه بر حفظ محیط زیست ، سرمایه ملی را هدر ندهد. همجنین انتخاب شیوه های مدیریتی جمع آوری ، جدا سازی ، پردازش ، بازیافت و دفع مناسب ، مبتنی بر اصول قابل پذیرش علمی ،کمک شایانی به کنترل چرخه گردش مواد زائد در طبیعت و جهت دهی آن به سمت بهره گیری دوباره، همزمان با کاهش مخاطرات زیست محیطیمی نماید.

کلیدواژه ها:

ضایعات الکترونیکی ، پسماند ویژه ، محیط زیست ، انسان ، بازیافت