یک چارچوب مفهومی برای سنجش عدالت اجتماعی در سامانههای حملونقل همگانی

همراستایی حملونقل همگانی با توسعه پایدار، آن را به یکی از اولویتهای اصلی مدیریت نوین شهری و کلانشهری بدل ساخته است. بهرهمندی از ظرفیت سامانه حملونقل همگانی مستلزم شناخت خصوصیات، نقش و معادلات جاری بین اجزا این سامانه است. مقاله حاضر به توصیف کیفی و بررسی کمی عدالت اجتماعی در توزیع خدمات سامانه حملونقل همگانی میپردازد. با تلفیق دسترسی و تحرک،مفهوم اتصال بعنوان منفعت اصلی حاصل از سامانه حملونقل همگانی برای شهروندان معرفی و محاسبه شده است. عدالت عمودی بعنوان متناسبترین رویکرد با ذات مساله انتخاب و شرح داده شده است.چارچوبی روشمند و کمی برای محاسبه میزان برقراری این نوع از عدالت در یک سامانه حملونقل همگانی ارایه شده است. بمنظور مقایسه وضعیت موجود و وضعیت مطلوب، ضریب جینی پیشنهاد و شرح داده شده است

کلیدواژه ها:

حملونقل همگانی ، عدالت اجتماعی ، دسترسی ، تحرک ، اتصال