سنجش توسعه میان افزا راهبرد پایداری بافت فرسوده شهری شهرکرمانشاه محله فیض آباد

رسالت راهبرد توسعه شهری، شهر بدون بافت فرسوده است. شهر پایدار، شهری است عادل، جایی که عدالت، غذا، مسکن، آموزش، بهداشت و امید به شکل یکنواخت تقسیم شده است. توسعه پایدار شهری وشهرهای پایدار یکی از مهمترین چالشهای فرا روی بشریت در قرن بیست و یکم میباشد. مقاله حاضر به دنبال آن است که ضمن شناسایی سطوح میان افزای موجود در بافت مرکزی و فرسوده شهر کرمانشاه )محله فیض آباد(، با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی ) AHP ( و بر اساس شاخصهای برگرفته به ارزیابیظرفیت توسعه سطوح میان افزای موجود در محله فیض آباد به طرح الگویی برای شناسایی ظرفیتها، برایدستیابی به شهر پایدار پرداخته است. این پژوهش، بر استفاده از راهبرد توسعه شهر در مبنای ظرفیتها و توسعه میان افزا در جهت باز توسعه محدودههای شهری، بنا گردیده، در این ارتباط، جهت شناخت پتانسیلهای محدوده، با تحلیل ظرفیت توسعه، محله فیض آباد نشان میدهد که از کل مساحت پلاکهای محله فیض آباد 70452 متر مربع یعنی7/94درصد دارای ظرفیت توسعه خیلی بالا، 07525 متر مربع یعنی 16/26درصد دارای ظرفیت توسعه بالا 02272 متر مربع یعنی17/70درصد دارای ظرفیت توسعه متوسط، 654302 متر مربع یعنی32/77درصد دارای ظرفیت توسعه بالا و 35442 متر مربع یعنی14/22 درصد دارای ظرفیت توسعه خیلی بالا در جهت سنجش توسعه میان افزا و راهبرد توسعه شهر میباشند. نتایج پژوهش نشاندهنده ارتباط شایان ذکری بین راهبرد توسعه شهر و توسعه میان افزای بافتهای فرسوده شهری در جهت بهرهوری زمین شهری و ظرفیت پذیری توسعه با پایداری شهری دارد و توسعه میان افزا راهبرد مناسبی در جهت توسعه بافتهای فرسوده شهری میباشد

کلیدواژه ها:

توسعه میان افزا ، بافت فرسوده ، تحلیل ظرفیت پذیری ، راهبرد توسعه شهر ، محله فیض آباد