نقش واحدهای R&D در مدیریت شهری

کشورهای توسعهیافته برای پیشرفت و توسعه اقتصادی بهای زیادی به نوآوریهای افراد لایق دادهاند. دردهههای اخیر شاخصهای تحقیق و توسعه ) R&D ( معیار مهمی از توسعهیافتگی در کشورها محسوبمیشوند، از طرفی در اکثر کشورهای در حال توسعه )ازجمله ایران( این شاخص سهم ناچیزی از تولید ناخالص ملی (GNP) را تشکیل میدهد، از اینرو این تحقیق به بررسی نقش واحدهای R&D درمدیریتشهریمیپردازد. روش پژوهش، توصیفی از نوع پیمایشی و جامعه آماری شامل خبرگان و کارشناسان تحقیق و توسعه که در این صنعت فعالیت میکنند و در مجموع ۱۸ نفر است. در بخش کیفی با ۸۱ نفر خبرهمصاحبهی عمیق انجام و جلسههای گروه کانونی برگزار شدو در بخش کمی از دو پرسشنامه ساختاریافتهاستفاده شد. پایایی پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ و در روایی از دیدگاههای صاحبنظران،خبرگان بخش تحقیق و توسعه در صنعت ساختمان استفاده گردیده است. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS انجام گرفته است. نتایج نشان میدهد، تنگناهای موجود در مراکز R&D به دو گروه مشکلات درون سازمانی و مشکلات برون سازمانی تقسیم میشوند و تشکیل واحدهای تحقیق و توسعه در مدیریت شهریاز منظر اقتصادی دارای توجیه کافی میباشد، همچنین وضعیت ساختارهای فرهنگی و وجود ساختارهای فیزیکی برای واحدهای R&D در حوزه صنعت ساختمان تأثیرگذار است.

کلیدواژه ها:

تحقیق و توسعه ، صنعت ساختمان ، مدیریت ساخت ، مدیریتشهری