اثربخشی واقعیت درمانی بر امید به زندگی و احساس تنهایی معلمان باز نشستگان

هدف: هدف پژوهش حاضر اثربخشی واقعیت درمانی بر امید به زندگی و احساس تنهایی معلمان بازنشستگان بود.روش: روش پژوهش از نوع نیمه تجربی و طرح پیش تست پس تست با گروه کنترل بود . جامعه آماری کلیه معلمان بازنشسته ساکن شهرستان تربت جام در سال 3131 بود که تعداد 02 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به دو گروه آزمایش ) 32 نفر ( و گروه کنترل ) 32 نفر ( تقسیم شدند . ابزار پژوهش پرسشنامه امید به زندگی میلر واحساس تنهایی راسل مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها : نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد اثر آموزش گروهی واقعیت درمانی بر احساس تنهایی و امید به زندگی معلمان بازنشسته تاثیر گذار بوده استP<0/05 نتیجه گیری : با استفاده ازآموزش واقعیت درمانی می توان به افزایش امید به زندگی و کاهش احساس تنهایی افراد بازنشسته کمک نمود

کلیدواژه ها:

واقعیت درمانی ، امید به زندگی ، احساس تنهایی ، بازنشستگان