اثربخشی واقعیت درمانی بر احساس تنهایی و پیشرفت تحصیلی

هدف: هدف این پژوهش، بررسی تعیین اثربخشی واقعیت درمانی بر احساس تنهایی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بود. روش: این پژوهش شبه تجربی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را کلیه ی دانش آموزان دختر سال اول متوسطه تشکیل دادند که در سال تحصیلی ۹۵-۹۴ در شهر کرمانشاه مشغول به تحصیل بودند. نمونه ی پژوهش شامل ۳۰ دانش آموز دختر بود که پس از اجرای پرسشنامه دارای بالاترین میزان احساس تنهایی و کمترین پیشرفت تحصیلی بودند که به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند (۱۵ نفر برای هر گروه). ابزار مورد استفاده در این پژوهش مقیاس احساس تنهایی راسل، پپلاو و کورتونا (۱۹۸۰) و برای سنجش میزان پیشرفت تحصیلی از معدل ترمی دانش آموزان استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش واقعیت درمانی گروهی بر کاهش احساس تنهایی (۸۴/۲۲=F و ۰۰۱/۰>P) و افزایش پیشرفت تحصیلی (۵۶/۲۳=F و ۰۰۱/۰>P) دانش آموزان موثر بوده است؛ نتایج نشان داد که آموزش واقعیت درمانی موجب کاهش میزان احساس تنهایی و افزایش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می شود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان استنتاج کرد که آموزش واقعیت درمانی موجب توانمندسازی دانش آموزان و توجه به خود به عنوان منشاء اعمال و کردار و تاکید بر انگیزش درونی و احساس مسئولیت برای انجام رفتار می شود که این امر نیز باعث بالا رفتن احساس ارزشمندی در دانش آموزان و کاهش احساس تنهایی و افزایش پیشرفت تحصیلی می شود.

کلیدواژه ها:

reality therapy ، feeling of loneliness ، academic achievement ، واقعیت درمانی ، احساس تنهایی ، پیشرفت تحصیلی