مکتب فوتوریسم؛ آینده، سرعت و تکنولوژی

فیلیپو توماسو مارینتی1944-1876 نویسنده ی جهان وطن که برای نشریات فرانسوی و ایتالیایی می نوشت در 449 با انتشار بیانیه ی فوتوریسم در یک روزنامه پاریسی جنبش فوتوریسم )آینده گرایی( را پایه گذاری کرد . آینده گراییمارینتی نمونه ی بارزی از جنبش های هنری و اجتماعی است که در فاصله ی دو جنگ جهانی سر بر کشیدند. مارینتی، آرمان گرا، نوگرا و پرشور، خواهان هنری است که بتواند جهان را با بازشناسی امکانات نوین جامعه صنعتی توده ای از نو بسازد. این ندید گاهی صرفاً هنری است و نه با الزامات آن آغاز می شود. مارینتی خواستار درگیر شدن ایتالیا در جنگجهانی اول بود و بعداً به یکی از حامیان پرشور بنیتو موسولینی تبدیل شد و استدلال می کرد که فاشیسم بیانی از فوتوریسم )آینده گرایی( است. مارینتی هم،نظیر موسولینی،جنگ را تشدید و تقویت قهرمانانه ی زندگی می دانست. در این مقاله باابزار کتابخانه ای، سعی بر این است مکتب فوتوریسم رابررسی کنیم. فوتوریسم چیست؟ آثار برجسته این دوره چه بناهایی هستند؟ شخصیت های شاخص این مکتب چه کسانی هستند ؟ و اینکه آیا فوتوریسم می تواند به عنوان راه حلی برای معماری ایران باشد ؟ و نتیجه این پژوهش این است که فوتوریسم هم مثل سایر مکاتب و ایسم های غربی نه تنها در ایران که در زاد گاه خودش هم راه حلی مناسب عرضه نمی کند

کلیدواژه ها:

فوتوریسم ، کمونیسم ، آینده گرایی ، تکنولوژی