همگرایی وواگرایی قوم ترکمنبر اساس تئوری محرومیت نسبی وتاثیرآن برامنیت منطقه گلستان

نگارنده در این پژوهش در جهت شناخت میزان واگرایی و همگرایی قوم ترکمن و تاثیر این مولفه ها در امنیت منطقه از رویکرد کمی و به روش پیمایشی و بر اساس تئوری محرومیت نسبی در بعد فرهنگی، اجتماعی، سیاسی بهره برداری نموده است ،اهداف اصلی این پژوهش پاسخ به پرسش های زیر بوده است:الف) همگرایی و واگرایی قوم ترکمن نسبت به حکومت مرکزی چگونه است و پیامدهای حاصل از آن چه تاثیراتی بر امنیت منطقه دارد؟ب) محرومیت نسبی چه نقشی در همگرایی و واگرایی قوم ترکمن دارد؟نمونه آماری در این تحقیق افراد 18 تا 55 سال تحصیل کرده ساکن شهرهای ترکمن نشین استان گلستان اعم از زن و مرد هستند. با توجه به نبود آمار رسمی در مورد جمعیت تحصیل کرده ترکمن ها، نمونه آماری این تحقیق بر اساس فرمول کوکران383 نفر تعیین شد که مبنای تحلیل این پژوهش قرار گرفته است.نتایج حاصل از پژوهش نمایان می سازد که حرکت ترکمن های استان گلستان از نظر فرهنگی و اجتماعی به سمت همگرایی ملی ولی از نظر سیاسی بیشتر به سمت واگریی پیش می رود

کلیدواژه ها:

قوم ترکمن ، همگرایی ، واگرایی ، محرومیت نسبی