میراث فرهنگی مشترک اقوام ایرانی وانسجام ملی (نمونه موردی: عید باستانی نوروز)

بی تردید پایه های فرهنگ هر ملتی مجموعه سنت ها ، تمدن و فرهنگ آن قوم است.برای حفظ ارزش ایرانی و اعتبار معنوی آن نخستین گام شناخت سنن و تاریخ این مرز و بوم کهن است.یکی از میراثی که استقلال، هویت و همدلی ایرانیان را تا به امروز حفظ کرده جشن نوروز است.جشن نوروز آمیزه ای از اسطوره و تاریخ است. عادات و آداب نوروز هم تاریخ است و هم اسطوره. جشن آغاز بهار و سال نو ایرانی، این آیین هزاران ساله، در سنجش با جشن ها و آیین های گردش سال در میان دیگر قوم ها و ملت ها از یگانگی چشمگیری برخوردار است که بدان برتری می بخشد و آن را فراتر از یک جشن ساده ملی می برد. نوروز به عنوان یک جشن کهن، از اقوام متعدد منطقه به میراث رسیده و با رنگ ویژه خود شناسنامه ایرانى گرفته و به نماد پیوندگر افراد و اقوام ایرانى و ملت ایران تبدیل شده است. ما از طریق نوروز در باورهاى زمان کهن و در تاریخ تفکر نفوذ مى کنیم و سلسله ها را نه در سده ها، بلکه در هزاره ها در نوردیده، خود را با جمشید (جم + شید) و جمشید را با خود همبسته و یگانه مى پنداریم. نوروز پیوند و پیمان با طبیعت، با سپهر گردون، با ورود خورشید به برج بره بهارى، با زمین، با سبزه و سنبل و گل و مرغ و ماهى است. امروزه نیز نوروز تجلیگاه یگانگى، هم اندیشى، هم کنشى و همدلى ایرانیان در درون و برون مرزهاى ایران زمین است. نوروز با چنین کارکردی از روزگار کهن، هم به عنوان یکى از مهمترین عناصر فرهنگ ملى و منطقه اى، عامل همبستگى ملى اقوام تشکیل دهنده ملت و نیز بستر پیوستگى فرهنگى ملل همجوار و هم مرز ایران به شمار مى رود.امروزه بیشتر ایرانی ها برپایی این جشن ها را وسیله ای برای حفظ هویت ایرانی خوددر برابر هجوم فرهنگ های مختلف می دانند

کلیدواژه ها:

عید نوروز ، هویت ایرانی ، انسجام ملی