ارزیابی و رتبه بندی ریسک با استفاده از EMEA فازی (مطالعه موردی: شرکت دیزل سنگین ایران (دسا))

امروزه شرکت ها در محیط پیچیده و متغیری فعالیت می کنند. در این شرایط برای دستیابی به اهداف خود و کاهش اثر نامطلوب نوسانات، برای مدیریت ریسک هایی که با آن مواجهند، اهمیت زیادی قائل هستند. FMEA یک روش تحلیلی در ارزیابی ریسک است، که می کوشد تا حد ممکن خطرات بالقوه موجود در محدوده ای که در آن ارزیابی ریسک انجام می شود و همچنین علل و اثرات مرتبط با آن را شناسایی و امتیازدهی کند. این تکنیک برای آن طرح ریزی شده که «یک اقدام قبل از واقعه است» نه «یک تمرین بعد از آشکار شدن مشکلات». هدف این تحقیق ارزیابی و اولویت بندی ریسک با استفاده از FMEA فازی می باشد. طریقه ی استخراج عوامل با استفاده از ادبیات تحقیق در مقاله به تفصیل آورده شده است. در این مقاله برای وزن دهی به فاکتورهای ریسک (کشف، احتمال وقوع و شدت) بر اساس اهمیت از تکنیک AHP فازی و برای ارزیابی و اولویت بندی ریسک های بالقوه در شرکت دیزل سنگین ایران (دسا)، از تکنیک TOPSIS فازی، شاخص کشف (0.367)، شاخص شدت (0.336) و شاخص احتمال وقوع (0.297) به ترتیب وزن های اول تا سوم را کسب کردند. همچنین در روش TOPSIS فازی ریسک (F2) گیرکردن لباس کار و قطع دست پا گشاد بودن آستین لباس کار و نزدیک کردن دست به سه نظام (0.28)، اولویت اول به عنوان ریسک کم خطر و ریسک (F4) بریدن و ترکش سیم های برس (0.8( اولویت آخر و به عنوان ریسک پرخطر معرفی شد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ریسک ، تجزیه و تحلیل شکست و آثار آن (AHP ، (FMEA فازی ، TOPSIS فازی ، شرکت دیزل سنگین ایران (دسا)