رتبه بندی عوامل مؤثر بر ریسک پروژه با استفاده از رویکرد تحلیل فرآیند شبکه ای فازی (مورد مطالعه: شرکت مهندسان مشاور سازه)

رشد فزاینده کشوری مانند ایران، نیازمند حجم زیاد سرمایه گذاری در بخش زیربنایی است. بنابراین با توجه به ماهیت نامطمئن پروژه ها و لزوم صرف بهینه منابع، هر پروژه با عدم اطمینان هایی مواجه است. در این پژوهش رتبه بندی معیارها و زیرمعیارهای ریسک مؤثر بر پروژه در شرکت مهندسان مشاور سازه پرداختیم. در ابتدا معیارها و زیرمعیارهای مؤثر بر ریسک مورد شناسائی قرار گرفتند که این ریسک ها بر اساس ابعاد پیکره دانش مدیریت شناسائی که این ابعاد عبارتند از: بیرونی، سازمانی، فنی و مدیریت پروژه و در مرحله بعد معیارهای ریسک درون هر یک از این ابعاد جای گرفتند که بعد بیرونی شامل ریسک های: تأمین کنندگان، قوانین و مشتری است، بعد سازمانی شامل ریسک های: وابستگی پروژه، منابع، بودجه و اولویت بندی است، بعد فنی شامل ریسک های: نیازمندی ها، فن آوری، پیچیدگی، عملکرد و قابلیت اطمینان و کیفیت است و بعد مدیریت پروژه شامل ریسک های: تخمین، برنامه ریزی، کنترل و ارتباطات می باشد. با تشکیل سوپر ماتریس فازی و به توان رسانیدن آن اولویت بندی ریسک ها تعیین می گردد که بر اساس نتایج بدست آمده، در بین ریسک های بیرونی، ریسک مشتری بیشترین تأثیر را دارد. در بعد سازمانی، ریسک منابع دارای اولویت اول است، در بعد فنی مهمترین معیار فن آوری ها ارزیابی گردیده است و نهایتاً در بعد مدیریت پروژه مهمترین معیار تخمین می باشد. توجه به این ریسک ها بایستی در دستور کار واحدهای مختلف به خصوص واحد کنترل ریسک و کنترل پروژه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

رتبه بندی ، شبکه ، تصمیم گیری چند معیاره ، تحلیل فرآیند شبکه ای فازی