پیاده راه و نقش وجودی آن دربرقراری تعاملات اجتماعی و حس تعلق انسان به فضای معماری

بحث پیاده وپیاده راه درتمام طول تاریخ شهرسازی ازطرف اندیشمندان این رشته مدنظر قرارگرفته است شاید بهواسطه اوج قدرت وسایل نقلیه موتوری دردهه هایی کمرنگ تر شده باشد اما ازاهمیت آن غافل نبوده اند دراین مقاله برای دستیابی به معیارهای یک فضای شهری مطلوب به بررسی مقوله پیاده راه پرداخته میشود بررسی این مقوله حاکی ازتکید و توجه به حرکت پیاده و ایجادفضاهای مرتبط به عنوان یکی ازاصلی ترین شاخصه های ارتقا کیفیت محیطی درشهرها می باشد هریک ازنظریه پردازان و صاحبنظران رشته شهرسازی به پدیده شهر وشهرنشینی اززاویه ای خاص نگریسته و سازماندهی خاصی برای شهرقائل شده اند ولی نقطه اشتراک موجود درتمام نظریات ارایه شده توجه به انسان و نیازهای مختلف او درمحیط شده است ازجمله صاحب نظرانی که دراین زمینه ازنظریات ایشان استفاده شده است می توان به جین جیکوبز، فرانسیس تیبالدز، گوردون کالن ، لوئیس مامفورد و.... اشاره کرد که درادامه آرا ونظریات آنها بیان میشود سپس به دیدگاه های مختلف درارتباط با پیاده و حرکت پیاده پرداخته میشود تابتوان به نظریه ای مبتنی برافزایش قابلیت پیاده روی دست یافت

کلیدواژه ها:

پیاده مداری ، پیاده راه ، حرکت ، تعاملات اجتماعی ، حس تعلق به فضا