مقایسه خود افشایی هیجانی در بیماران مبتلا به اختلال خواب با نمونه بهنجار

هدف پژوهش حاضر مقایسه خود افشایی هیجانی در بیماران مبتلا به اختلال خواب با نمونه بهنجار بود. اینپژوهش توصیفی از نوع علی مقایسه ای است. جامعه پژوهش شامل کلیهی بیماران مبتلا به اختلال خوابشهر اردبیل در سال 1394 بود. نمونه پژوهش شامل 30 بیماران مبتلا به اختلال خواب و 30 نفر جامعهبهنجار بود که به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه خودافشایی هیجانی اسنل استفاده شد. داده های پژوهش با روش آماری واریانس چند متغیری مانوا تجزیه وتحلیل شدند (P<0/001). نتایج پژوهش نشان داد بین خود افشایی هیجانی در در بیماران مبتلا به اختلالخواب با نمونه بهنجار تفاوت معناداری وجود دارد، به نحوی که شادی و آرامش متغیر خود افشایی هیجانیدر نمونه به هنجار به صورت معنادار بالاتر از بیماران مبتلا به اختلال خواب بوده و مولفه های افسردگی،عصبانیت، اضطراب، حسادت، بیماران مبتلا به اختلال خواب بالاتر از نمونه بهنجار است، در صورتیکه بینترس و بی حسی دو گروه تفاوت معنادار دیده نشد.

کلیدواژه ها:

اختلال خواب ، خود افشایی هیجانی