بررسی فرمی و ساختاری منبر مسجد جامع قاین

از مهم ترین عناصر الحاقی مساجد بر ساختار معماری آن ها منبر می باشد که اهمیت آن به جهت مشخص نمودن محل استقرار پیشوای مسلمین به منظور ارائه ی خطبه ی مربوطه، منجر به شکوفایی و تداخل عناصر چوبی و تزئینات مرتبط به آن در دیگر جلوه های تزئیناتی موجود در ساختار مساجد، همچون کاشی کاری و گچ بری شده است. مطالعه ساختاری، محتوایی و زیبایی شناسانه منابر می تواند اطلاعات ذیقیمتی از فرهنگ، عقاید و هنر دوره مربوطه را در اختیار ما قرار دهد.منبر مسجد جامع قاین یکی از آثار چوبی موجود در استان خراسان جنوبی است که از لحاظ فرمی ، ساختاری و تکنیکی یکی از مرغوب ترین این آثار به شمار می رود. با توجه به نفاست و ارزش بالای این منبر در حوزه هنرهای چوبی ایران، مقاله حاضر، که بصورت توصیفی-تحلیلی کار شده است و داده های آن به روش کتابخانه ای و میدانی به دست آمده اند، در صدد است تا با بررسی ساختار و فرم، تکنیک های ساخت و بررسی تزئینات و کتیبه های موجود این منبر نسبت به مطالعه یکی از آثار ارزشمند خراسان دوره صفوی اقدام نماید. نتایج تحقیق نشان می دهد که این منبر از چوب چنار، بدون بست های فلزی و به صورت اتصالات فاق و زبانه کار شده و گره های هندسی را در خود جای داده است.در بدنه اصلی این منبر گره چینی بصورت کوه چینی به کار گرفته شده و در قسمتی از سمت چپ منبر کتیبه ای به خط نسخ دیده می شود که به سال ساخت (1082 ه.ق) و نام سازنده منبر محمد مقیم بن کاخکی اشاره می کند.در قسمت ورودی منبر و قسمت هایی از نشیمنگاه منبر تکنیک شغا چینی که خاص دوره صفوی بوده بصورت زیبایی اجرا شده است.

کلیدواژه ها:

منبر ، مسجد جامع قاین ، تزئینات چوبی ، شغا چینی