آسیبشناسی آموزش زبان عربی در نظام آموزشی کشور

زبان عربی زبان دین و آیین و فرهنگ و تمدن اسلامی است و این زبان یکی از عوامل وحدت در بین جوامع و ملل مختلف دنیا با بیش از یک میلیارد مسلمان گشته است. آموزش زبان عربی بهمنظور درک مفاهیم دینی و قرآنی است.بدیهی است که دانشآموزان محور مهمی از آموزشوپرورش را تشکیل میدهند و ویژگیهای آنان در تسهیل یا دشواری یادگیری تمام دروس مؤثرند. این ویژگیها در یادگیری دروسی کهبرای آنان تازگی دارند از اهمیت بیشتری برخوردار خواهند بود. ویژگیهای دانشآموزان در دو حیطه شناختی و عاطفی با یادگیری دروس زبان خارجی مرتبط میشوند.بدینصورت که دانشآموزان در کلاس اول راهنمایی تقریباً بدون گذراندن هیچ درس پیشنیاز، یادگیری این دروس را آغاز میکنند و طبیعی است که عملکرد آنان در این دروس در مقایسه با دروس دیگر ازجمله ریاضی، فارسی و... متفاوت و احتمالاً پایینترباشد. تحقیقات مختلف ازجمله تحقیق بلوم در چندین کشور دنیا نشان داده است که رفتارهای ورودی شناختی نقش مهمی در یادگیریآموزشگاهی دارند. بنابراین، یکی از موانع یادگیری درس عربی فقدان رفتارهای ورودی شناختی کافی در دانشآموزان است . . با توجه بهضرورتاهمیت این مسئله محقق در این پژوهش به آسیبشناسی آموزش زبان عربی در نظام آموزشی کشور،پرداخته است. برای این منظور از روشکتابخانهای و مروری بر تحقیقات قبلی استفاده کرده است. محقق در ادامه به چالشها،مشکلات،موانع موجود و پیشنهاد و راهکارهایی برایآموزش زبان عربی در مدارس کشور پرداخته است.نتایج پژوهش نشان داد که آموزش زبان عربی با چالشهای جدی درتدریس،روش،محتوا،آموزش روبهروست که باید تحول بنیادینی در آموزش این زبان در نظام آموزشی کشور صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش زبان عربی ، مشکلات زبان دوم)خارجی( ، مدارس ، دانش آموزان