کاهش خطرپذیری سازه ها در اثر آتش سوزیهای پس از زلزله

طبق سند سندای در زمان وقوع حوادث، سازه بایستی علاوه بر اینکه آسیب کمی می بیند، فعالیت های حیاتی واساسی آن، مثل شبکه های برق، راه و غیره نیز مختل نمی شود و درنهایت به طور مؤثر به وقایع پاسخ می دهد وهرچه سریع تر به حالت قبل از وقوع حادثه و حتی بهتر از آن برمی گردد . حساسیت مصالح به دما یکی از ضعفهای سازهها در هنگام آتشسوزی میباشد؛ این نکته لزوم بررسی رفتار سازهها را، در شرایط آتشسوزی به خوبی نمایان میسازد . در ارزیابی عملکرد اعضای سازهای در معرض حریق، یکی از عوامل مهم مورد نظر، تأثیر حرارت بر مصالح است. بخصوص درمصالح فولادی که مقاومت تسلیم، شکلپذیری عضو و خواص الاستیک آن از قبیل مدول الاستسیته، مدول پواسون و حد تناسب تنش، شدیداً تحت تأثیر افزایش دما قرار میگیرد. بنابراین برای تعیین مقاومت سازه در برابر حریق باید اینخصوصیات مورد بررسی قرار گیرد . در این تحقیق به بررسی سوابق سوانح مشابه در جهان پرداخته و با بررسی خرابی پیشرونده در سازه ها، پیشنهادهایی در راستای کاهش آسیبپذیری سازه ها ساخته شده در مناطق زلزله خیز که ممکن است در معرض آتش سوزی قرار گیرند ارائه شده است. از اینرو بهترین راه جهت کاهش آسیبپذیری ساختمانها درمقابل آتشسوزیهای پس از زلزله در مناطق زلزلهخیز، همواره پیشگیری از وقوع آتشسوزی میباشد. اگرچه آتشسوزیبهخودی خود یک فاجعه بزرگ بشمار میآید، اما همانگونه که بهعینه مشاهده شده خرابیهای پیشرونده سازهای دراثرحریق میتوانند ابعاد این فاجعه را افزایش دهند و برای سازه های طراحی شده بر اساس آئین نامه های جاری، حین رخداد زلزله های شدید مشکلاتی را بوجود آورد و حتی منجر به ویرانی کل سازه گردد. بهعبارت دیگر، هرگونه ضعف در طراحی و یا اجزای المانهای سازه ای ممکن است باعث بوجود آمدن پدیده خرابی پیشرونده در سازهها حین بارگذاری انفجار و یا لرزه ای گردد. از اینرو جهت کاهش آسیبپذیری سازهها در برابر حریق بررسی این نوع خرابی با روشهای تحلیل دینامیکی جهت جلوگیری از این پدیده در ساختمان های مهم و مجتمع های مسکونی بزرگ یک نیاز ضروری به نظر میرسد.

کلیدواژه ها:

خطرپذیری ، زلزله ، آتش سوزی ، خرابی پیشرونده