رابطه بین تجاری شدن ورزش و اخلاق ورزشی ورزشکاران لیگ برتر در رشته های تیمی و انفرادی

هدف از انجام این تحقیق تعیین رابطه بین تجاری شدن ورزش و اخلاق ورزشی ورزش کاران لیگ برتر در رشته های تیمی و انفرادی می باشد. رویکرد مورد مطالعه این تحقیق کمی و با روش پیمایشی است. جامعه آماری این تحقیق کلیه ورزش کاران لیگ برتر رشته های تیمی و انفرادی استان تهران در سال 1393 می باشد که از رشته های شیمی، فوتبال و والیبال و از رشته های انفرادی، کشتی و بدمینتون انتخاب شده اند. حجم نمونه این پژوهش 110نفر می باشد. تجزیه و تحلیل اطلاعات بر اساس فرضیات تحقیق با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون می باشد. اخلاق ورزشی در این تحقیق دارای گونه های متفاوتی می باشد که این دوره ها شامل: اخلاق خودپیرو، اخلاق وقار و وجاهت،اخلاق جمع گرایی،اخلاق خوبی مشترک، اخلاق بهره وری می باشد. طبق یافته ها، در رشته های تیمی ارتباط بین تجاری سازی با اخلاق ورزشی معنادار بود (sig=0/000 و r=0/47) و رشته های انفرادی ارتباط ضعیفی دارند (sig=0/000 و r=0/22). اثر تجاری شدن به طور کلی نشان می دهد هرچه میزان تجاری شدن بیشتر باشد اثرپذیری ورزش های تیمی و انفرادی با وجود گونه های اخلاقی متفاوت در رشته های مورد نظر متفاوت است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که بین تجاری شدن ورزش و اخلاق ورزشی رابطه معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

تجاری شدن ورزش ، اخلاق ورزشی ، اخلاق