چالش های نگرش سیستمی در برنامه ریزی شهری ایران

نگرش سیستمی پیشینه ای بسیار قدیمی دارد از زمانهای دور دانشمندانی مانند افلاطون ارسطو ابن خلدون و بعدها هگل هرمان هسه و ... به مفهوم سیستم توجه داشته اند در قرن بیستم در سال 1920 این مفهوم با عنوان مجموعه ها وارد ریاضیات شد پس از آن در سال 1950 با عنوان نظریه سیستم ها گسترش یافت و بلاخره در سال 1960 این نگرش توسط لودویک فون بر تالانفی با عنوان نظریه عمومی سیستم ها مطرح شد و در همه رشته ها از جمله برنامه ریزی شهری تعمیم یافت و به شهرت جهانی رسید طبیعی است که اقدام به هرکاری هماهنگی و برنامه ریزی هرکز نتیجه نمی دهد و اثار منفی و سوئی بربخش های دیگر جامعه خواهند داشت بدینسان لازم است در اموری که انجام می دهیم رویکرد سیستمی را محور کارهایمان قرار دهیم و براساس این نگرش سیستم خود را هدایت کنیم ما در این مقاله سعی در نشان دادن اهمیت نگرش سیستماتیک در برنامه ریزی شهری در ایران است و موانع و چالش های موجود در مسیر رسیدن به این هدف مهم هستیم روش تحقیق توصیفی و تحلیلی و جمع آوری داده ها از روش کتابخانه ای و تحلیل ان بر اساس روش استدلالی و علی معلولی است

کلیدواژه ها:

نگرش سیستمی ، شهر سیستمی ، مدیریت ، برنامه ریزی شهری ، ایران