بررسی تاثیر تفکرات روانشناسانه کودک بر فضای معماری

محیط و اجتماع با حضور انسان شکل می گیرد و تحت تاثیر انسان است و انسان نیز تحت تاثیر محیط پیرامون خویش می باشد کودکی زمان آغاز این تاثیر پذیری است نقطه ای است که باید بستر آموزش و پرورش و رشد خلاقیت برایش فراهم باشد تا فردای جامعه را بهتر و فعال تر بسازد .در پژوهش حاضر که با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و به روش تحلیل و توصیف گردآوری شده است ضمن بیان تعاریفی از کودک و عوامل دخیل در بحث روانشناسی کودک به نحوه بهره برداری فضاها توسط کودک و همچنین تاثیر پذیری کودک از فضا و بالعکس پرداخته شده است نتایج نشان می دهد که کودکان به طور خودکار و فعال به چیزهایی که در زندگی شان وجود دارند عادت می کنند و انس می گیرند بنابراین نیاز است که در شکل دادن به زندگی روزمره و ساخته دست خویش و تغییر آن شرکت داشته باشند و نمی خواهند به شرایطی که از پیش تعیین و تنظیم شده اند انس بگیرند هم چنین به وسیله نوعی معماری بدون رنگ و یکنواخت و سست و خنثی شده اند قابلیت اختراع و ابداع برای کودکان نیاز به محتوی وقایع معماری دارند که دارای توازن باشد محتوایی که آنها را برافروزد و به هیجان آورد تا بتوانند به آن تکیه کرده و گسترش یابند .

کلیدواژه ها:

کودک ، روان کودک ، معماری