طراحی خانه کودک با رویکرد خلاقیت بر اساس هویت بومی مطالعه موردی شهرستان شهرکرد

در ادبیات معماری فضای آموزشی به عنوان معلم دوم شناخته می شود بحث آموزش از طریق محیط و فضای آموزشی چندین سال است که جای خود را در تحقیقات بین المللی در زمینه طراحی فضاهای آموزشی باز نموده است فن و هنر معماری از مهمترین نشانه ها و ویژگی های فرهنگ هر قوم و هر دوره تاریخی و نشان دهنده فضای زیست انسان در هر زمان می باشد خانه کودک به عنوان نخستین نهاد تربیتی کمی بیش از یک قرن است که به رسمیت شناخته شده اما با توجه به مسائل طراحی به لحاظ معماری جدیدا مورد توجه قرار گرفته است در ایران اکثر خانه های کودک در منازل قدیمی و بدون هیچگونه طراحی و امکانات خاصی احداث می شوند هدف از این تحقیق اصول طراحی خانه کودک برای کودکان 3تا6 ساله با هدف ایجاد محیط و امکانات خاص برای ارتقای سطح دانش و درک عمومی از علوم مختلف در کودکان می باشد به گونه ای که با زبان ساده میل به آموختن را در کودکان برانگیزد و باعث رشد خلاقیت در آنان شود نتایج حاصل از تحقیق تهیه اصول معمارانه برای طراحی خانه کودک بر اساس عوامل محیطی و طبیعی و بر اساس بومی شهر شهرکرد جهت ارتقاء انگیزش و خلاقیت کودکان است

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، خانه کودک ، بازی ، کنجکاوی ، معیارهای طراحی ، هویت بومی