بازیافت مونومرهای گازی با فناوری غشاهای پلیمری

با توجه به اینکه مونومرها ، خوراک اصلی در واحدهای تولید پلیمر مانند واحدهای HDPE,PP,LDPE,PVC هستند، از دست رفتن مونومرهایی مانند اتیلن ، پروپیلن و وینیل کلراید ، یکی از نگرانی های اصلی تولیدکنندگان پلیمر است . میزان اتلاف خوراک در یک واحد پلی اولفین نوعی و در شرایط کارکرد طبیعی، در حدود %1 -2 خوراک ورودی به این واحدها برآورد شده است . بازیافت و استفاده مجدد از گازهای ورودی به فلر در واحدهای صنعتی پتروشیمی علاوه به ارزش اقتصادی و جلوگیری از هرزروی برخی گازهای با ارزش، اهمیت فوق العاده ای از نظر زیست محیطی وکاهش آلاینده های منتشره به محیط نیز دارد . فناوری غشایی بدلیل مصرف سرمایه و انرژی کم و همچنین بعنوان تکنولوژی دوستدار محیط زیست، یکی از پیشنهادات مناسب برای جداسازی و بازیافت گازهای مختلف ضایعاتی در واحدهای صنعتی به شمار می رود . در این مقاله، پس از مرور کوتاه مبانی جداسازی کازها با استفاده از غشاهای پلیمری و پارامترهای موثر بر این جداسازی، موضوع بازیافت مونومرها در دو دسته کلی جداسازی اولفین از پارافین و جداسازی مونومر از نیتروژن مورد بررسی قرار گرفته و آخرین دستاوردهای علمی و تحقیقاتی در این زمینه مرور شده است . در بخش تجربی تحقیق، غشاهای پلیمری همگن غیر متخلخل بدون عارضه از یک پلیمر رابری ساخته شده و عبوردهی مونومرها و نیتروژن در فشارهای مختلف اندازه گیری شده است . نتایج آزمایشها نشان داده است که بهترین شرایط برای بازیافت مونومرها با غشاهای ساخته شده، فشار بالا در سمت بالادست غشا و فشار اتمسفری در پایین دست است . در فشار بالادست 10 بار، عبوردهی اتیلن و پروپیلن بترتیب بیش از 1400 و 11000 بارر و انتخاب پذیری آنها نسبت به نیتروژن برابر 9/3 و 72/1 بوده است

کلیدواژه ها:

بازیافت ، مونومر ، غشا