باز تدوین راهبردهای طراحی فضاهای مسکونی سنتی مبتنی بر مصرف حداقل انرژی بافت سنتی تبریز

پرداختن به نکتههای معماری معاصر بدون شناختن نکتههای معماری سنتی کامل نیست. امروزه معماری سنتی اقصی نقاط دنیا که همساز با اقلیم بوجود میآمده بدست فراموشی سپرده شده است.کناره جستن از معماری سنتی و افزایشمصرف انرژیهای تجدید ناپذیر موجب آلودگی روز افزون محیط زیست شده است، بنابراین استفاده بهینه از انرژیهای تجدید پذیر که یکی از با کفایتترین و کارآمدترین راهحلها به نظر میرسد، امری ضروری شمرده میشود. ایجاد شرایطکنترل و کاهش مصرف انرژی نیازمند نگاهی جامع و کل نگر است که در آن تمامی عوامل تاثیر گذار در موازنه انرژی و محیط باید مورد توجه قرار بگیرند. در کنار توجه به پیشرفتهای نظری و عملی جهانی در زمینه کنترل شرایط حرارتی در ساختمانها، فهم روشهای کنترل بومی و چگونگی تعامل ساختمانهای سنتی با محیط طبیعی در هر محدودهای می-تواند یافتههای ارزشمندی برای استفاده در معماری معاصر پدید آورد. بناها و معماری بومی و سنتی هر منطقه از طریق یک دوره طولانی از آزمون و خطا و نبوغ سازندگانی است که کوشیده اند با استفاده از مواد و مصالح بومی و راهکارهای متنوع خود را با محیط زیست و اقلیم خود وفق بدهند . آنچه این مقاله قصد پرداختن به آن را دارد، دست یافتن به فضایمعماری همراه با آسایش و رفاه برای انسان با بازتدوین راهبردهای طراحی فضاهای مسکونی سنتی، مبتنی بر مصرف حداقل انرژی میباشد

کلیدواژه ها:

اقلیم ، خانههای سنتی ، معماری سنتی ، مدیریت و بهرهوری مصرف انرژی ، تبریز