بررسی میزان انحراف فاکتور انتشار آلاینده های خروجی از کوره های طراحی جدید در مقایسه با کوره های قدیمی یکی از شرکتهای نفتی ایران

در اثر احتراق مواد سوختی مقداری SO2 و CO2 و CO اکسیدهای ازت Nox و هیدرو کربنهای نسوخته CxHy به محیط خارج وارد می شود که به کیفیت احتراق و نحوه سوخت رسانی وابسته می باشد. با توجه به اینکه واحدهای فرآیندی متعددی جهت تولید محصولات مختلف در شرکت مورد پژوهش فعالیت می کنند و فعالیت آنها موجب انتشار انواع آلاینده به اتمسفر می شود همچنین به لحاظ اینکه موقعیت استقرار شرکت در محدوده شهر قرار گرفته و بطور قطع مناطق مسکونی و شهروندان ساکن در این شهر تحت تاثیر آلاینده های ناشی از آن هستند؛ لذا شناسایی نوع و میزان آلاینده های هوا و تعیین فاکتور انتشار آلاینده های Co و CO2 و NOx و SO2 و CxHy در گازهای خروجی از دودکشها دارای اهمیت می باشد. دراین مقاله متوسط اندازه گیری فاکتور انتشار آلاینده های خروجی برمبنای فاکتور انتشار از دودکش ها در واحد عملیاتی طراحی جدید و در 3 دوره اندازه گیری محاسبه و با نتایج محاسبه شده از واحد عملیاتی قدیمی مقایسه گردید که نتایج نشان داد که در کوره واحد جدید تقطیر در 3 دوره اندازه گیری CO و CO2 و NOx و SO2 و CxHy به ترتیب 0/19 و 8/5 و 1/87 و 3011 و 0/28 و در کوره واحد قدیمی تقطیر در 3 دوره اندازه گیری میزان آلاینده ها به ترتیب 0/47 و 2/52 و 2/2 و 4358 و 1/48 می باشد. باتوجه به مقادیر بدست آمده مشخص گردید که میزان آلایندگی خروجی از دودکشهای کوره واحدهای عملیاتی قدیمی بدلیل استفاده از سوخت بیشتر ناشی از عدم کنترل در مصرف سوخت و هوای ورودی و مشکلات موجود درطراحی قدیمی آنها و بیشتر از دودکش های کوره واحدهای عملیاتی طراحی جدید بوده که راهکارهای کنترل میزان آلایندگی آن نیز ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

آلاینده ، شرکت نفت ، واحد عملیاتی ، گاز ، احتراق