ابعاد حقوقی طرح های نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده شهری نمونه موردی بافت پیرامون حرم مطهر امام رضا(ع) مشهد

امروزه یکی از مهمترین موانعی که در راستای نوسازی بافت های فرسوده مجریان و متولیان نوسازی بافت های مذکور را با مشکلات جدی مواجه کرده است چالش های حقوقی است این موانع در دو حوزه قابل بررسی هستند حوزه اول مربوط به موانع و مشکلات حقوقی نوسازی بافت های فرسوده است که نیازمند توجه بیشتر مراجع قانون گذاری در این زمینه می باشد حوزه دوم نیز مربوط به قوانین و مقررات نوسازی بافت های فرسوده است که دارای دامنه وسیعی هستند در مقاله حاضر ابتدا به بررسی سیر سیاست های مداخله در بافت های کهن شهری در جهان ایران و سپس مشهد پرداخته شده است در گام بعدی قانون تملک سال 1339 و لایحه قانونی تملک سال 1358 شورای انقلاب مورد بررسی قرار گرفته است سپس به بررسی مسئله تجمع زمین به عنوان یکی از ابزارهای اصلی برای تملک زمین ها و اراضی و برنامه ریزی در جهان و نیز اثرات آن در راستای برنامه ریزی اراضی و بافت های فرسوده شهری پرداخته شده است در نهایت تاثیرات این قوانین در پروژه نوسازی و بهسازی بافت پیرامون حرم مطهر امام رضا(ع) مورد بررسی قرار گرفته است به گونه ای که شناسایی و بررسی ایرادات و اشکالات اساسی وارد بر این قوانین هدف مطالعه حاضر را مشخص می نماید مقاله حاضر دارای ماهیتی نظری است و در این راستا روش تحقیق مورد نظر توصیفی تحلیلی است و در حوزه ادبیات نظری قوانین مربوط به نوسازی بافت های فرسوده قابل طبقه بندی است

کلیدواژه ها:

چالش های حقوقی ، قوانین نوسازی ، بافت های فرسوده ، مشهد