چالشی در معماری مدرن از منظر جهانی شدن و بومی گرایی درمعماری

پیشرفت های تکنولوژی در عصر حاضر و آغاز هزاره سوم، سبب شده تا دنیای ما به سمت وحدت و یکپارچگی حرکت کند که به تعبیری دیگر با درهم شکستن مرزهای محدود به زمان و مکان ،فرآیند جهانی شدن یا همبستگی تفاوتها را پدید آورده است.در این بین، معماری معاصر ، بدنبال یافتن جایگاهی برای نمایان ساختن خلاقیت ها و ایجاد ترکیبات متنوع از دیدگاه های متفاوت،میان مفاهیم بومی و جهانی در حرکت است. اما حاصل فرآیند جهانی شدن در معماری بومی کشور ما ، با الگوبرداری های ناشیانه از تئوریهای وارداتی و کاربرد ناآگاهانه تکنولوژی،بدست آوردن نقشه های کلیشه ای و تخریب محیط زیست و عدم آسایش انسانها شده است وادامه این روند باعث مخدوش شدن عقبه معماری و شهرسازی ما و نیز احساس بی ریشگی و انزوا خواهد شد.لذا با شناخت مفهوم جهانی شدن وعدم مقاومت در برابر آن و نیز شناخت عناصر معماری بومی ایران زمین،میتوان هوشمندانه از نابودی این معماری اصیل جلوگیری نمود.در این مقاله سعی بر این است که به پاسخ این سوال برسیم که چگونه عنصر یا عناصری از معماری بومی ما قابلیت همه گیر شدن یا جهانی شدن را دارند؟برای نیل به این منظور نشان می دهیم که باید همگام با بهره مندی از مواهب توسعه و پیشرفت صنعتی و تکنولوژی،با احترام به مقوله های قومی و محلی،هماهنگ تر با طبیعت و در جهت حفظ محیط زیست خود عمل نموده و شرایط آفرینش و خلاقیت نوینی را در روند جهانی شدن با در نظر داشتن الگوهای معماری بومی خود ایجاد نماییم و نهایتا به وحدت برسیم

کلیدواژه ها:

بوم گرایی ، جهانی شدن ، سازگاری با طبیعت