تاثیر فرهنگ و بازپروری هویت فرهنگی در معماری بومی

معماری از مهمترین نشانه های فرهنگ هر قوم طی تاریخ است. معماری در همه حال تابع اصول و ضوابط معینی است و پیوندی ناگسستنی با فرهنگ، الگوهای رفتاری و ارزش های جامعه دارد، لذا سبک معماری هر دوره، انعکاسی از فرهنگ و هنر آن دوره محسوب می شود. بحث هویت فرهنگی چالشی پیش روی معماری ماست و برنامه ریزی بلندمدت و پیگیری هویت ایرانی و اسلامی، بهترین راهکار در جهت حل این معضل است. نکته ی دیگر استفاده از دستاوردهای پیشینیان در عرصه ی معماری است. در شناسایی و الگوبرداری از معماری و سبک های هنری گذشته، نباید تنها به ظواهر کالبدی بنا بسنده شود، بلکه باید عوامل تأثیرگذار و حکمت مستتر در آن را درک و استفاده کرد، زیرا استفاده از عناصر معماری دوره های گذشته در جهت تولید معماری ملی، بدون توجه به زمینه ی اجتماعی و فرهنگی تولید آن ها، بیش از پیش ما را دچار سردرگمی و دوری از عصر حاضر می کند. حفظ فرهنگ به وجود هویت بستگی دارد، مردمی که جایگاه خود را در قالب های هویتی شناسایی نکنند، فرهنگ آن نیز به رکود منجر می شود. در سال های اخیر احساس می شود که فرهنگ بومی مردمان که همه دلالت های فرهنگی خود را داراست، تحت تأ ثیر فرهنگ جهانی، نتوانسته در قشرها و نسل های امروزین جایگاه مناسب هویتی پیدا کند. لذا پرداختن به رابطه فرهنگ و معماری بومی و بازپروری هویت بومی از لحاظ نظری می تواند راهکارهای حفظ فرهنگ بومی را نشان دهد و پژوهش حاضر تلاش نموده نمادهای هویت فرهنگی ملی در معماری ایرانی را تبیین و نقش فرهنگ و بازپروی فرهنگی را در معماری ایرانی تشریح نماید.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، هویت فرهنگی ، معماری بومی ، نماد معماری