طراحی مسکن روستایی انرژی صفر با رویکرد معماری اقلیمی (مورد تحقیقاتی در روستای خوشابر، شهرستان رضوانشهر،استان گیلان)

ازاغازدوره صنعتی به این سو ،جمعیت جهان از چندصد میلیون نفر به هفت میلیارد نفر رسیده است.الگوی زندگی ساده ومقتصدانه انسان دویست سال پیش به الگوی زندگی جاه طلبانه ومصرفی انسان سده بیست ویکم تغییر یافته است. افزایش جمعیت از یک سو و افزایش رفاه اجتماعی از سوی دیگرنیازمند انرژی است .نیاز روز افزون به انرژی باعث شده انسان بیش از پیش به استفاده ازسوختهای فسیلی (زغال سنگ نفت وگاز)روی اورد. ولی محدودیت استفاده از سوختهای فسیلی بخاطر تجدیدناپذیربودن انها ونیزالودگی که بوجوداورده اند ، مانند گرم شدن زمین ،اب شدن یخها وبهم خوردن اکوسیستم طبیعی زمین باعث محدودتر شدن استفاده ازاین منابع شده است .همچنین نفت ومشتقات ان ازسرمایه های ارزشمند ملی وحیاتی کشورهاست ومصرف نابهینه از انها دور از خرد است بهمین خاطردر سالهای اخیر استفاده انرژیهای تجدیدپذیر مورد توجه همه کشورها قرار گرفته است.این مسئله بقدری حائز اهمیت است که در نشست سازمان ملل متحد در سال 2013 سه هدف اصلی که باید تا سال 2030 تحقق یابد:دستیابی جهانی به خدمات انرژی نو-افزایش بهره وری انرژی وگسترش استفاده از انرژیهای درنظرگرفته شده است.ساختمانهای انرژی صفر بااستفاده خردمندانه از تکنولوژی های تجدیدپذیر ،تعادل میان تولیدومصرف انرژی برقرار میکنند.نقش این ساختمانها در نواحی دورازدسترس (که استفاده ازشبکه برق بسیارسخت است ویاصرفه اقتصادی ندارد )میتواند بسیارحائزاهمیت باشد.این مقاله سعی دارد ،اصول حاکم برطراحی این بناها درنواحی دوراز دسترس (ریموت) در نمونه موردی ازتوابع استان گیلان را بررسی نماید.

کلیدواژه ها:

ساختمان های صفر انرژی ، انرژیهای تجدیدپذیر ، ساختمان دورازدسترس(ریموت) ، تکنولوژیهای تجدیدپذیر