اصول طراحی شهری پایداردرحاشیه رودخانه های شهری با رویکرد توسعه پایدار

توسعه فضاهای شهری در عصر حاضر بدون شناخت کافی از ویژگی رودخانه های شهری و بهره گیری از پتانسیل های آنها، مشکلات عدیده ای را برای شهرها به همراه داشته است.متأسفانه در اغلب شهرهای ایران بطور شایستهبه این عامل توجه کافی نشده و عرصه رودخانه ها با پتانسیل های بالا برای کاربری های متناسب با بافت مجاور، بدون استفاده مانده است و لذا ضرورت توجه به ارتباط و توازن میان محیط طبیعی و محیط انسان ساخت بیش ازپیش احساس می گردد .در بسیارى از کلانشهرهاى دنیا رقابت ویژهای در جهت ارتقاى کیفیت کالبدى و معنایى منظر شهرى وجود دارد تا بتوانند جایگاه خودرا درسطح جهانى تثبیت کرده یا ارتقا دهند.یکی از راه های برونرفت از این وضعیت کنونی توجه کافی به اصول طراحی شهری پایدار و دخالت دادن آن در طراحی های محوطه های کناره های رودخانه هاست.توسعه پایدار بعنوان رهنمونی برای مدیریت کلیه منابع قلمداد می شود تا به طریقی که بتوان نیازهای اقتصادی و اجتماعی را برآورده ساخت.بنابراین بهبودکیفیت شهری و محیطی رودخانهها برای جهت نیل به اهداف توسعه پایدار وگردشگری می باشد.پژوهش حاضر با بررسی ادبیات موضوع رودخانه های شهری، راهکارهایی برای رسیدن به الگوهای طراحی شهری در برخورد با رودخانه های شهری و پیوند آن بامحیط مصنوع دست ساز بشر در مقیاس خرد و بصورت کل در بافت شهری و تبدیل آنها به یکی از مراکز پویا و زنده شهری ارائه شود. روش پژوهش ، توصیفی- تحلیلی و داده هاو اطلاعات پژوهش و تحلیل اطلاعات به شیوه کتابخانه ای واسنادی گردآوری شده است.

کلیدواژه ها:

رودخانه های شهری ، طراحی شهری پایدار ، توسعه پایدار ، محیط مصنوع و محیط طبیعی