بررسی رابطه خودکارآمدی و منبع کنترل با سبک های یادگیری دانش آموزان دبیرستانی

هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه خودکارآمدی و منبع کنترل با سبک های یادگیری دانش آموزان دبیرستانی بوده است. روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری این تحقیق دانش آموزان دختر و پسر دبیرستانی شهر خرم آباد بودند که در سال تحصیلی 92-91 مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه این پژوهش بر اساس جدول مورگان 220 نفر از دانش آموزان (127 دختر و 93 پسر) شهر خرم آباد بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی متیوس وهمکاران، پرسشنامه منبع کنترل راتر و پرسشنامه سبک های یادگیری کلب استفاده شده است. نتایج بدست آمده از ضریب همبستگی پیرسون نشان می دهد که صرفاً بین خودکارآمدی با سبک یادگیری فکری در دانش آموزان همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد (P<0/05) اما بین خودکارآمدی با دیگر سبک های یادگیری همبستگی معنی داری وجود ندارد. بین منبع کنترل با هیچ یک از سبک های یادگیری در دانش آموزان همبستگی معناداری وجود ندارد. بین منبع کنترل با خودکارآمدی در دانش آموزان همبستگی مثبت معناداری وجود دارد (P<0/05) همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیره نشان داد از بین دو متغیر خودکارآمدی و منبع کنترل صرفاً متغیر خودکارآمدی در پیش بینی سبک یادگیری فکری سهم معناداری دارد (P<0/05) و مدل فوق در پیش بینی دیگر سبک های یادگیری (احساسی، عملی و دیداری) سهم معناداری نداشتند. این تحقیق نشان داد که خودکارآمدی بالا در پیش بینی سبک یادگیری فکری دانش آموزان دبیرستانی از اهمیت برخوردار است.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، منبع کنترل ، سبک یادگیری ، دانش آموز