مقایسه درمان شناختی - رفتاری و شناختی - رفتاری مبتنی بر آموزه های اسلامی بر سلامت عمومی دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف مقایسه دو روش درمان شناختی رفتاری کلاسیک و شناختی رفتاری مبتنی بر آموزه های اسلامی بر افزایش سلامت عمومی دانشجویان پرستاری اجرا گردید. در این پژوهش 45 دانشجو به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و بصورت تصادفی در سه گروه 15 نفری به نام های گروه آزمایش یک (شناختی رفتاری کلاسیک)، گروه آزمایش دو (شناختی رفتاری مبتنی بر آموزه های اسلامی) و گروه کنترل جایگزاری شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-28) بود، که قبل و بعد از مداخله برای سنجش شدت نشانه ها به کار برده شد. مداخلات هفته ای دو نوبت طی 10 جلسه دو ساعته برای دو گروه آزمون اجرا شد و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. تحلیل داده ها توسط آزمون تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار spss-18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد شدت علایم نشانه های بدنی، اضطراب و بی خوابی، اختلال عملکرد اجتماعی و افسردگی در طول مداخله برای هر دو گروه آزمایش 1(P<0/0001) و آزمایش 2(P<0/0001) در مقایسه با گروه کنترل کاسته شد. ولی روش شناختی رفتاری مبتنی بر آموزه های اسلامی به طور معناداری بیش از روش شناختی رفتاری کلاسیک موثر بود (P<0/033). با توجه به اثربخشی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر آموزه های اسلامی در افزایش سلامت عمومی و همخوانی آن با فرهنگ، عقاید و باورهای مخاطبین و همچنین اهمیت یافتن نقش فرهنگ در آخرین منابع علمی از جمله DSM-5 ، پیشنهاد می شود از این روش در مداخلات روانشناختی استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

سلامت عمومی ، درمانگری شناختی رفتاری کلاسیک ، شناختی درمانگری رفتاری مبتنی بر آموزه های اسلامی