منطق فازی و کاربردهای آن در زندگی روزمره

بنیاد منطق فازی بر شالوده نظریه مجموعه های فازی استوار است. این نظریه تعمیمی از نظریه کلاسیک مجموعه ها در علم ریاضیات است و منطق کلاسیک باینری هر چند توانسته بسیاری از پدیده های طبیعی را توصیف کند، اما واقعیت آن است با استفاده از آن منطق در مدل سازی ریاضی با عدم قطعیت در علوم مهندسی سر و کار داریم. حال منطق فازی درستی هر چیزی را با یک عدد که مقدار آن بین صفر و یک است و تعمیمی از منطق دو ارزشی می باشد که نشان می دهد که کاربرد های اساسی آن در تشخیص حوزه های متغیرهای پیوسته است. منطق فازی راهکاری است که به وسیله آن می توان سیستم های پیچیده را که مدلسازی آنها با استفاده از روشهای مدلسازی کلاسیک غیر ممکن بوده و یا بسیار مشکل است به آسانی و با انعطاف بسیار بیشتر مدلسازی کرد. سیستم هایی که دارای عدم قطعیت هستند، می توان اولی را به نای از ضعف دانش و ابزار بشری و دومی را عدم صراحت و شفافیت مروبط به پدیده ها اشاره کرد. امروزه هیچ دستگاهی دستگاهی از جمله وسایل خانگی بدون کاربرد این منطق در ساختار فنی خود ساخته نمی شود و در زندگی روزمره بارها از منطق فازی استفاده و بهره فراوانی می بریم. ابتدا از تعریف آن شروع سپس به کاربردهای متعدد آن می توان به سیستم های حرکتی (آسانسور – بالابر...) و در صنعت اتومبیل سازی (طراحی سیستم ترمز ABS)، ساخت کنترل کننده های لوازم خانگی (رخشویی – یخچال - ...)، دوربین ها و از جالب ترین کاربرد آن می توان به هوش مصنوعی در بازی های رایانه ای جلوه های ویژه سینمایی می باشد.

کلیدواژه ها:

نظریه کلاسیک ، کاربردهای منطق فازی ، عدم قطعیت