نقد قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392

آیین دادرسی کیفری همانند سایر رشته های علوم اجتماعی هر روزه راه ترقی و تکامل می پیماید. ابرهای جهالت و گمراهی را پشت سر می گذارد و شتابان به طرف منبع فیض علم و دانش قدم برمی دارد و اصول و قواعد آن هر چه بیشتر با قوانین علمی تطبیق می گردد تا آن چه را دانش بشری قبول ندارد در قوانین موضوعه بیابد. آیین دادرسی کیفری با وجود جنبه ها و نکات بسیاری که در تصویب قانون برداشته دارای برخی ایرادات می باشد، از جمله این ایرادات می توان به قسمت آخر تعریف ولگردی، محرومیت متهم از حضور وکیل مدافع در جرایم بسیار مهم و مبهم و تناقض آمیز بودن تبصره ماده 455 با مفهوم الزامی بودن مقررات آیین دادرسی کیفری اشاره کرد. هدف از این پژوهش نقد قانون و بیان آثار ناشی از اجرای قانون با وجود برخی ایرادات و اشکالات می باشد. به نظر می رسد، پژوهش حاضر با توجه به این که در راستای نقد قانون صورت گرفته، در صورت توجه مسئولات ذیربط به ایرادات ذکر شده و اصلاح آنها، در جهت حسن جریان دادرسی های کیفری و تضمین حقوق و آزادی های فردی و اجتماعی مفید واقع شود. روش پژوهش به صورت کتابخانه ای و اسنادی می باشد.

کلیدواژه ها:

قانون ، دادرسی ، تشریفات ، مشهود ، وکیل