آسیب پذیری شبکه حمل و نقل عمومی در زمان بحران با روش TOD (نمونه موردی منطقه 7 بافت فرسوده کرمان)

افزایش قابل توجه زمان جابجایی، کاهش ایمنی و افزایش تصادفات، آلودگی صدا و هوا و اثرات نامطلوب زیست محیطی گشته است. از سویی دیگر امروزه توسعه شهری پایدار به عنوان راهکاری برای مقابله با این مشکلات و جایگزینی روش های سازگار با محیط زیست مورد توجه قرار گرفته است. TOD روشی نوین در راستای کاهش معضلات ترافیکی مراکز شهری در بسیاری از کشورهای توسعه یافته بوده است. در واقع این نظریه در راستای پاسخگویی به مسائل و مشکلات مختلف خصوصا در زمینه شبکه ارتباطی در زمان بحران می باشد. هدف پژوهش غنا بخشیدن و انسجام دهی به مطالعات موجود در پی یافتن شواهد عینی در خصوص نحوه سنجش سیستم شهری و عوامل موثر بر سازمان یابی آن می باشد تا بتوان به ارائه یک الگوی مناسب توسعه حمل و نقل محور دست یافت. در صورت رعایت مفهوم حمل و نقل عمومی شهری دستیابی به محیط شهری و شبکه ارتباطی مطلوب امکان پذیر است. برنامه ریزان و سیاست گذاران حمل و نقل یک کشور باید با بهره گیری از اصول علمی و منطقی، زمینه های کاهش استفاده از خودروهای شخصی و گرایش به سیستم حمل و نقل عمومی و باز بودن مسیرها در زمان وقوع بحران را فراهم می سازند. در رابطه با این موضوع، روش های توسعه حمل ونقل عمومی محور از جمله راهکارهای متداول در دهه های اخیر است که در بسیاری از نقاط دنیا با استقبال روبرو شده است. تحقیق حاضر به لحاظ دسته بندی بر مبنای هدف، تحقیقی کاربردی است. به لحاظ دسته بندی تحقیقات بر مبنای نحوه گردآوری داده ها، تحقیقی توصیفی –تحلیلی تلقی می شود.

کلیدواژه ها:

توسعه حمل و نقل محورTOD ، شبکه ارتباطی ، بحران ، مسیر