ارائه روشی برای انتخاب سیستم های حمل و نقل همگانی مورد نیاز در شهرهای ایران

توسعه شهرها، رشد جمعیت شهری و افزایش تمایل افراد به استفاده از وسایل نقلیه شخصی، معضلاتبسیار زیادی مانند تراکم ترافیک و آلودگی هوا را به دنبال داشته است. به منظور رفع این معضل،حمل ونقل همگانی به عنوان یکی از اساسی ترین اجزای حمل ونقل شهری نقشی انکارناپذیر بر عهده دارد.اولین مساله ای که در رابطه با کارایی و عملکرد مناسب حمل و نقل همگانی در شهرها اهمیت دارد،انتخاب و به کارگیری مدهای مناسب، با توجه به شرایط شهر مورد نظر است. انتخاب نادرست یکسیستم می تواند هزینه ها و مشکلات بسیار زیادی را برای شهر به دنبال داشته باشد. در ایران، تا به حالروش مشخصی برای تعیین مدهای همگانی مورد نیاز شهرها ارائه نشده و هر شهری بر اساس تجربه سایرشهرها خصوصاً شهرهای بزرگ، سیستم های همگانی خود را انتخاب می کند. در این مقاله، روشی برایتعیین نیاز یا عدم نیاز یک شهر به مدهای گوناگون حمل و نقل همگانی ارائه شده است. اساس این روشبر مبنای شاخصی به نام تقاضای جهتی کریدور است که روشی برای محاسبه تقریبی آن در شهرهایایران با حداقل اطلاعات مورد نیاز ارائه شده است. این روش به صورت نمونه برای شهر یزد، پیاده سازیشده و مدهای همگانی مورد نیاز این شهر تعیین شده است. نتایج نشان داد که شهر یزد در افق 10 سالهنیازی به یک سیستم همگانی انبوه بر مانند مترو ندارد.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل همگانی ، انتخاب مد ، تقاضای جهتی کریدور ، شهرهای ایران