ارزیابی پارامترهای ایجاد تصادفات ناشی از خستگی و خواب آلودگی در بزرگراه ها و آزادراه های برون شهری ایران

تصادفات ناشی از خستگی و خواب آلودگی سالانه سهم زیادی از تصادفات جاده ای را به خود اختصاصمی دهند.در کشورهای مختلف این عامل در 10 تا 20 درصد تصادفات جدی، نقش موثری داشته اند. درسطح بین المللی این گونه تصادفات همواره مورد بررسی متخصصین ایمنی در تصادفات بوده اند، اما درایران کم تر به این گونه از تصادفات پرداخته شده است.در این مطالعه با استفاده از روش مواجه شبه القایی احتمال مقصر بودن راننده، به عنوان معیاری جهتبررسی ریسک تصادفات ناشی از خستگی و خوابآلودگی مورد استفاده قرار گرفته است. داده های مورداستفاده در این مطالعه، تصادفات گزارش شده توسط پلیس، شامل کلیه تصادفات وسایل نقلیه در آزادراه-ها و بزرگراه های کشور مابین سالهای 88 تا 91 بوده است. نتایج این مطالعه نشان داد که متغیر هاییچون ، نوع کاربری وسایل نقلیه، فصل رانندگی و جنسیت رانندگان اثر معنی داری بر ریسک مقصر بودنرانندگان در این نوع تصادفات دارند. بر اساس نتایج این مطالعه و با توجه به شیوع بیش از حد اینگونهتصادفات در جاده های برون شهری ایران، لزوم آگاه سازی رانندگان نسبت به خطرات رانندگی در حالتخستگی و خواب آلودگی نمایان می گردد. همچنین بالاتر بودن ریسک نسبی خواب آلودگی در فصل بهار وتقارن آن با سفرهای نوروزی درکشور، اهمیت این موضوع را دو چندان می کند. اطلاع رسانی مستمر بهرانندگان و ترغیب آنها به استفاده از استراحتگاه های بین راهی، میتواند نقش مهمی در کاهش این نوع ازتصادفات در سفرهای نوروزی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

تصادفات ناشی از خواب آلودگی ، مواجهه شبه القایی ، اثر فصل رانندگی ، اثر کاربری وسیله نقلیه ، سفرهای نوروزی