تأثیر دو نوع شرایط انگیزشی متفاوت بر اجرا و یادگیری مهارت های ورزش های انفرادی و گروهی

هدف پژوهش حاضرتأثیر دو نوع شرایط انگیزشی متفاوت بر اجرا و یادگیری مهارت های ورزش های انفرادی و گروهی بود. روش پژوهشنیمه تجربی روش تحقیق نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایشی (گروه آزمایشی در ورزش انفرادی و گروهآزمایشی در ورزش گروهی) با شرایط انگیزشی بالا و دو گروه کنترل با شرایط انگیزشی پایین بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزا ندختر پایه پنجم و ششم ابتدایی شهر ستان ایذه در سال تحصیلی 94-1393 بود. روش نمونه گیری تصادفی در دسترس و حجم نمونه شامل 10 نفر (گروه آزمایش 5 نفر و گروه کنترل نیز 5 نفر) برای انجام ورزش انفرادی (بدمینتون) و 12 نفر وگروه آزمایش 6 نفر و گروهکنترل نیز 10 نفر) برای انجام ورزش گروهی (والیبال) انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل آزمون های استاندارد سنجش مهارت های ورز شیکه بر مبنای مهارت های ورزشی در رشته گروهی والیبال (سنجش آزمون ضربات متوالی؛پنجه -ساعد؛) و رشته انفرادی بدمینتون (سنجشآزمون فورهند پول و آزمون سرویس کوتاه فرانسوی) تهیه گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری T وابسته و تحلیلکواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که T مشاهده شده تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون فورهند پولوآزمون سرویس کوتاه فرانسوی در شرایط انگیزشی بالا براجرا و یادگیری مهارت های ورزش ها ی انفرادی نشان داد. همچنین T مشاهدهشده تفاوت معناداری بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون ضربات متوالی (پنجه-ساعد) در شرایط انگیزشی بالا بر اجرا ویادگیری مهارت های ورزش های گروهی نشان داد. F مشاهده شده تفاوت معناداری را بین میانگن نمرات پس آزمون تمرین فورهند پول،آزمون سرویس کوتاه فرانسویو آزمون ضربات متوالی (پنجه-ساعد) گروه آزمایش و گواه نشان داد.

کلیدواژه ها:

شرایط انگیزشی ، یادگیری ، ورزش انفرادی ، ورزش گروهی