رابطه ویژگی های شخصیتی با کیفیت زندگی در همسران افراد دچار ناتوانی جسمانی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ویژگیهای شخصیتی با کیفیت زندگی در همسران افراد دچار ناتوانی جسمانی بود. این پژوهشتوصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آماری آن را تمامی همسران افراد دچار ناتوانی جسمانی تحت پوشش سازمان بهزیستیشهرستانهای راور و زرند استان کرمان در سال 94-1393 تشکیل دادند که 100 نفراز آنها با روش نمونه گیری در دسترس انتخابشدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه شخصیتی پنج عاملی نئو (1985) و پرسشنامه کیفیت زندگی واروشربون (1992) بود.داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام، تحلیل شد. نرم افزار spss نسخه 21، جهت تجزیه و تحلیلداده ها مورد استفاده قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که از میان ویژگی های شخصیتی، بعد رواننژندی با کیفیت زندگی همسرانافراد دچار ناتوانی جسمانی (p<0/01) رابطه منفی و معناداری دارد و ابعاد برونگرایی، دلپذیربودن و مسئولیت پذیری با کیفیتزندگی (p<0/01) رابطه مثبت و معناداری دارد. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که بعد شخصیتی روان نژندیپیش بینی کننده منفی و معنیداری برای کیفیت زندگی همسران افراد دچار ناتوانی جسمانی است و بعد شخصیتی برون گراییپیش بینی کننده مثبت و معنی داری برای کیفیت زندگی همسران افراد دچار ناتوانی جسمانی است. بنابراین با توجه به نتایجمی توان استنباط کرد که ویژگی های شخصیتی مراقبین افراد معلول، ارتباط مؤثری با کیفیت زندگی آنان و به تبع آن در خودبیماران دارد و بستر مناسبی را برای کاهش مشکلات ناشی از بیماری هم بر خانواده و هم بر بیماران فراهم می آورد.

کلیدواژه ها:

ویژگی های شخصیتی ، ناتوانی جسمانی ، کیفیت زندگی