طراحی پیاده مدار خیابان و نقش آن در پایدار سازی شهر معاصر

شهرها در گذشته از قابلیت پیاده مداری بالایی برخوردار بوده اند و پیاده روی به عنوان اصلی ترین الگوی جابجایی مردم در کانون های زیستی به دلیل کم هزینه بودن یا در دسترس بودن برای کلیه ی اقشار جامعه به شمار می رفت.به دنبال آلودگی هوا سیاست کاهش استفاده از وسایل نقلیه شخصی و کاهش مصرف سوخت فسیلی رویکرد برنامه ریزی شهری در چند دهه ی اخیر در جهت احیاء مقوله ای افزایش قابلیت پیاده مداری در شهرها شکل گرفت. پیاده روی یکی از پایدارترین روش های حمل و نقل بوده و می تواند از جنبه های محتلف کالبدی اجتماعی زیست محیطی فرهنگی اقتصادی و سیاسی سبب توسعه ی پایدار شهرها گردد.همچنین پیاده راهها که بستر اصلی حرکت پیاده هستند در سطح شهرها همانند کانون های رشد عمل کرده و نقش بسزایی در اصلاح فضاهای پیرامونی خویش ایفا می نماید.در مقاله ی حاضر ابتدا با مروری بر مفاهیم و تعاریف مرتبط به تدقیق اصول اساسی مباحث پایداری و شهر پایدار پرداخته می شود.سپس پیشینه ی خیابان و نقش آن در شهرها از گذشته تا کنون مورد بررسی قرار خواهد گرفت اهمیت و نقش پیاده روی و پیاده راه در ارتقاء کیفی و کمی توسعه ی شهری پایدار در ادامه مورد بررسی قرار می گیرد و بر این اساس چهار نقش اجتماعی فرهنگی اقتصادی ادراک محیطی و ارتقاء ایمنی و امنیت پیاده راه مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهد گرفت و در نهایت به ملاحظاتی که در طراحی این فضاها با دیدگاه پیاده مداری مطرح است اشاره می شود.

کلیدواژه ها:

توسعه ی پایدار ، پایداری ، قابلیت پیاده مداری ، پیاده روی ، پیاده راه ، طراحی پیاده مدار ، خیابان