بررسی برخی از روشهای جداسازی لرزه ای به منظور کنترل ارتعاش و کاهش پاسخ لرزه ای ساختمانها

یکی از مهم ترین مسائل در طراحی ساختمان، تأمین ایمنی ساکنین و درعین حال حفظ عملکرد سازه می باشد که برای دستیابی به این هدف بایستی طراحی به نحوی صورت گیرد که در برابر عوامل تحریک جانبی ساز، نظیر زلزله و باد، مقاومت کافی تأمین گردد. افزایش انعطاف پذیری و میرایی ، منجر به کاهش سطح نیروهای زلزله وارد و در نتیجه آن بهبود رفتار ساز می گردد. به همین دلیل استفاده از روش های کنترلی دینامیکی به منظور کاهش خسارت های لرزه ای، مورد توجه محققین قرار گرفته است. کنترل غیرفعال سازه ها، از طریق تکنیک های مختلفی نظیر روش جداسازی لرزه ای در تحقیقات اخیر بررسی گردیده است. در این مقاله به بررسی انواع روش های جداسازی لرزه ای پرداخته شده و مزایا و معایب هر یک، مورد ارزیابی قرار گرفته است نسبت کاهش پاسخ دینامیکی سازه های دلیل خاص طراحی شده براساس روش جداسازی به نسبت دشواری های چنین روش هایی، مقدار قابل قبولی را نشان می دهد. همین امر کارایی و عملکرد روش های جداسازی لرزه ای را تا حد قابل توجهی تحت تأثیر قرار می دهد. بنابراین به منظور دستیابی به روشی ایده آل تر جهت کنترل رفتار سازه، به نظر می رسد روش های جداسازی جرمی، با نگرشی مستقیم به عامل ایجاد کننده نیروهای لرزه ای توانایی بالاتری در کنترل رفتار سازه از خود نشان دهند.

کلیدواژه ها:

طراحی لرزه ای ، سطح عملکرد ، کنترل پاسخ دینامیکی ، جداسازی لرزه ای