امکان سنجی استفاده از نانو مواد در ساخت مخلوط های آسفالتی با هدف افزایش دوره بهره برداری

فناوری نانو رشته ای از دانش کاربردی است که مفاهیم گسترده ای را پوشش می دهد. موضوع اصلی آن نیز مهار ماده در ابعاد حدود 1 تا 100 نانومتر است. در واقع نانو تکنولوژی فهم و به کارگیری خواص جدیدی از مواد و سیستمهایی در این ابعاد است که اثرات فیزیکی جدیدی از خود نشان می دهند. فناوری نانو ، پدیده ای عظیم است که در تمامی گرایشات علمی راه یافته و از فناوری های نوینی است که با سرعت هر چه تمام تر در حال توسعه می باشد. از ابتدای دهه 1980 میلادی هر روزه شاهد نوآوری های جدیدی در زمینه مصالح می باشیم که کارایی و بازده ، مقاومت ، شکل پذیری ، دوام و توانایی بیشتری نسبت به مصالح سنتی داشته که تمامی موارد فوق می تواند مانع هدر رفتن سرمایه ملی گردد. ساخت روسازی یکی از مهمترین هزینه ها در حوزه حمل و نقل می باشد. بتن آسفالتی از جمله مصالحی است که برای روسازی راهها و فرودگاهها استفاده می شود. این روسازی ها با گذشت زمان به دلیل عبور بارهای ترافیکی و قرار گرفتن در مهرض شرایط زیست محیطی مختلف دچار خرابی گردیده و طول عمر آن به شدت کاهش می یابد. هزینه های بالای ساخت و نگهداری روسازی های آسفالتی باعث می شود که محققان راهکارهایی را برای افزایش دوام و پایداری روسازی های آسفالتی جستجو کنند . تحقیقات نشان از ایجاد بهبودهایی در عملکرد آسفالت با اصلاح کننده های نانویی نشان میدهد. هدف از این تحقیق انکان سنجی استفاده از نانو مواد در ساخت مخلوط های اسفالتی با هدف طول عمر بال می باشد. نتایج این تحقیق این ادعا را به اثبات میرساند که ترکیب مخلوط آسفالتی و نانو مواد به عنوان مصالح نوین می تواند سبب افزایش دوره عمر مخلوط های آسفالتی گردد یا خیر.

کلیدواژه ها:

راهسازی ، مخلوط آسفالتی ، نانو موارد ، مقاومت مارشال ، خستگی