ارائه مدل طراحی آموزشی یادگیری مبتنی بر مساله بر اساس رویکرد سازنده گرایی

سازنده گرایی یکی از دیدگاه های جدید در طراحی آموزشی است که از سوی متخصصان تکنولوژی آموزشی مورد توجه فراوانی قرار گرفته است. هدف از این پژوهش، ارائه مدل طراحی آموزشی یادگیری مبتنی بر مساله بر اساس رویکرد سازنده گرایی بوده است. برای ارائه مدل طراحی آموزشی از روش پژوهش نظریه ای استفاده شده است. هدف پژوهش نظریه ای خلق و نقد طرحواره های مفهومی است که ماهیت بنیادی و ساختار پدیده ها و فرایندهای برنامه درسی را قابل فهم کنند. ارائه مدل مذکور بر اساس سه مرحله تحلیل، طراحی و ارزشیابی که با همدیگر همپوشی داشته است انجام شده است. در مرحله اول یعنی تجزیه و تحلیل، تنها حیطه محتوای اصلی تعریف شده است بنابراین در مرحله تجزیه و تحلیل، مساله غیر ساختارمند طراحی شده است. در مرحله دوم طراحی آموزشی، ابزارهایی فراهم شده که یادگیرنده برای ایجاد معنا در زمینه مساله به کار می برد که این منابع شامل: منابع اطلاعاتی، منابع انسانی، منابع پشتیبانی و ابزار های مباحثه گروهی می باشد. در مرحله سوم ارائه مدل طراحی آموزشی بر مبنای رویکرد سازنده گرایی، ویژگی های ارزشیابی مد نظر بوده است، بنابراین ارزشیابی از آموخته های دانشجویان، به صورت چند وجهی و متکثر درنظر گرفته شده است و همچنین تنوعی از تکنیک های ارزشیابی مورد توجه قرار گرفته است و در نهایت مدل مذکور اعتبار بخشی شده است.

کلیدواژه ها:

سازنده گرایی ، طراحی آموزشی ، یادگیری مبتنی بر مساله ، مدل ، آموزش عالی