اهمیت تنوع زیستی گونه های هالوفیت در استان بوشهر

در راستای مقابله با کمبود آب در خشکسالی های اخیر و بحران آب که یکی از مهمترین مشکلات جهان امروز است اهمیت تنوع زیستی گونه های هالوقیت ساحلی و غیرساحلی با درجه تحمل بالا نسبت به شوری در استان بوشهر با مرز آبی 705 کیلومتری باخلیج فارس، به عنوان یک گزینه مطلوب در راستای بهره برداری پایدار از منابع آب و خاک شور و بعنوان یکی از کم آب ترین استان های کشور مطرح می باشند. اراضی شور و پوشش گیاهی استان از ظرفیت های بالقوه و مناسب در اکوسیستم های شور مرتعی، بیابانی و ساحلی آن هستند. این گیاهان در صورت اعمال شیوه های صحیح مدیریتی قادرند ضمن این که به عنوان منبع مطمئن علوفه کمکی مطرح باشند. نقش مفید و ارزنده ای را در جلوگیری از فرسایش خاک، حرکت شن های روان و ایجاد گردو غبارهای محلی، اصلاح اراضی بایر و غیره ایفا نمایند. از سوی دیگر با توجه به وضعیت کمبود علوفه در استان از یک طرف و حجم بالای منابع آب شور از طرف دیگر، این تحقیق درنظر دارد ضمن معرفی تنوع زیستی گیاهان شورزی، گونه های هالوقیت مرتعی را نیز به منظور تأمین بخشی از کمبود علوفه به کشاورزان و بهره برداران معرفی کند. جهت اجرای این تحقیق، ابتدا 7 منطقه به عنوان نماینده مناطق شور استان بوشهر عسلویه واقع در شهر عسلویه، منطقه حفاظت شده مند واقع در شهرستان دیر، ایستگاه شوری واقع در ساحل شهرستان اهرم، کره بند واقع در شهرستان دشتستان، امام حسن مابین شهرستان های دیلم و گناوهف سرمستان واقع در شهرستان دیر و میراحمد واقع در شهرستان تنگستان مورد بررسی قرار گرفتند. در کل، 86 گونه هالوقیت متعلق به 16 تیره و 46 جنس جمع آوری و شناسایی شدند. بیشترین تنوع گونه ای بر اساس مناطق به ترتیب متعلق به ایستگاه شوری دلوار (72 گونه)، مند (61 گونه)، کره بند (58 گونه)، عسلویه (51 گونه)، امام حسن (46 گونه)، سرمستان (35 گونه) و میراحمد (30 گونه) است.جالب اینجاست که این استان حدود یک پنجم گونه های شورزی گزارش شده از ایران (حداقل 85 گونه از 365 گونه شورزی) را در خود جا داده است. در همه مناطق مذکور، بیشترین جنس و گونه های جمع آوری شده مربوط به تیره اسفناجیان است.

کلیدواژه ها:

تنوع زیستی ، شوری ، گیاهان شورزی ، هالوقیت ، استان بوشهر