بررسی اثر دور آبیاری و کاربرد سوپر جاذب بر روی برخی خصوصیات مورفولوژیکی و محتوای آب نسبی گل همیشه بهار (.Calendula officinalis L)

تنش خشکی یکی از مهمترین عوامل محدود کننده رشد گیاهان در مناطق خشک و نیمه خشک جهان، مانند ایران است. کاربرد برخی مواد، نظیر پلیمرهای سوپرجاذب در خاک، باعث کاهش آبشویی کودها، افزایش نگهداری آب در خاک و در نتیجه کاهش مصرف آب می شوند. به منظور ارزیابی تدثیر کاربرد سوپرجاذب و دور آبیاری بر برخی خصوصیات مورفولوژیکی و محتوای آب نسبی گل همیشه بهار، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام شد و اثر دو فاکتور پلیمر سوپرجاذب با مقادیر (10/5، 21، 31/5 و 42 گرم بر کیلوگرم خاک) و دور آبیاری (2، 4 و 6 روز) بررسی شد. در این آزمایش استفاده از سوپر جاذب تأثیر مثبت و معنی داری در سطح یک درصد بر صفات مورفولژیکی شامل وزن تر و خشک اندام هوایی، وزن تر و خشک ریشه، طول ریشه، محتوای آب نسبی اندام هوایی و محتوای آب نسبی ریشه داشت. نتایج نشان داد که بیشترین میزان صفات ارزیابی شده مربوط به دوره ابیاری 2 روز و 42 گرم بر کیلوگرم خاک، پلیمر بوده و کمترین آن در تیمار شاهد با دور آبیاری 6 روز می باشد. بر اساس نتایج بدست آمده می توان بیان داشت که کاربرد پلیمرهای سوپرجاذب به علت حفظ و نگهداری آب تا حد زیادی در افزایش رشد و حفظ شادابی گل همیشه بهار مؤثر بوده است.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، پلیمر سوپرجاذب ، دورآبیاری ، محتوای آب نسبی ، همیشه بهار