نقش آموزش الکترونیکی در بهره وری سازمان و تقویت ارتباط صنعت و دانشگاه

تغییرات شگرف در سبک و شیوه زندگی بشر و ورود به عصر اطلاعات و دانش، پیشرفت جوامع بشری را به استفاده از ابزارهای جدید درحوزه فناوری اطلاعات منوط ساخته است. شاید امروز کمتر انسانی را می توان مشاهده کرد، که از میان انبوه ابزارهای مرتبط با فناوری اطلاعات حداقل یکی را تجربه نکرده باشد و شاید بی جهت نباشد که سطح سواد در عصر اطلاعات با میزانتوانایی افراد در استفادهاز فناوری اطلاعات سنجیده می شود. در واقع این عصر، نوید دهنده جهانی با شیوه های نوین بکارگیری اطلاعات است. نیروی انسانی، به عنوان با ارزش ترین سرمایه یک کشور در حرکت به سوی توسعه و پیشرفت محسوب می شود و در عصر اطلاعات این سرمایه عظیم برای حفظ ارزش خود نیاز به بازآموزی دارد، تا بتواند خود را با حجم فزاینده اطلاعات هماهنگ سازد. مسلما تجربه کشورهایی مانند ژاپن، که تنها با تکیه بر آموزش صحیح نیروی انسانی خود، سرمایه ای بس ارزشمند را خلق نمودند و ان را بستری برای توسعه پایدار خویش قرار دادند، در این زمینه قابل بررسی است. ددر این مقاله، خواهیم دید که امروزه از آموزش مجازی به عنوان مهمترین عامل توسعه دهنده فناوری اطلاعات یاد می شود، زیرا این نوع آموزش به هیچ تخصص ، مقطع، سن و دوره خاصی وابسته نیست و با توجه به گستره فعال خود می تواند، اموزش را در همه مراحل و مقاطع فعال کند. در این مقاله، سعی شده با بررسی مزایا و معایب آموزش الکترونیکی و اهداف طراحان ان، کارهایی را درجهت استفاده بهینه از این ابزار و کمک به توسعه صنعت و بهره وری در سازمان پیشنهاد دهیم. همچنین در این مقاله، به اهمیت و ارتباط موثر دانشگاه و صنعت خواهیم پرداخت. انجمن های علمی و دانشجویی را به عنوان محور این ارتباط بررسی کرده و راهکارهایی را درجهت شکل گیری ارتباط بین صنعت و دانشگاه پیشنهاد می دهیم.