ساختار سرمایه و کارایی شرکت: مطالعه موردی صنعت بانکداری کشور

نظریه نظارت شرکتی پیشگویی می کند که مزیت رقابتی (هرم مالی) بر هزینه های مؤسسه اثرگذار بوده و بدینسان بر عملکرد و کارایی شرکت تأثیر دارد. بر اساس فرضیه هزینه های مؤسسه، یک مزیت رقابتی بالا (اهرم مالی) یا نرخ پائین سهام به دارایی از هزینه های مربوط به سهام خارجی شرکت کاسته و ارزش شرکت را بالا می برد. تحقیقات متعددی نشان می دهند که شرکتی با مزیت رقابتی(اهرم) بالا تمایل به داشتن یک ساختار انتخابی سرمایه داشته و بدین وسیله منجر به ایجاد کارایی و عملکرد خوب برای آن می شود.اهمیت این موارد محققان را ترغیب کرده تا وجود هزینه های شرکت را در مؤسسات غیرمالی مورد بررسی قرار دهند. در مؤسسات مالی، هزینه های شرکت ممکن است به شدت بالا باشند، چرا که بانک ها و مؤسسات مالی بر اساس ماهیت اصلی خودشان دارای اطلاعات مبهم و غیر شفاف بوده، اطلاعات خصوصی در مورد وام گیرندگان خود و سایر طرفهای اعتباری خودشان را محفوظ نگاه می دارند. افزون بر آن، تعدیل کنندگانی هستند که حداقل هایی را برای سهام سرمایه و سایر انواع سرمایه های تعدیل کننده قرار می دهند، تا خطر فزاینده ای را که بر هزینه های مؤسسه بصورت مستقیم اثرگذار است را کاهش دهند، تا ساختار سرمایه بانک ها را عوض کنند. در تحقیق حاضر می کوشیم تا نقش ساختار سرمایه در کارایی بانک ها و مؤسسات مالی ایران مورد بررسی قرار دهیم.

کلیدواژه ها:

مزیت رقابتی ، ساختار سرمایه ، کارایی ، صنعت بانکداری