بررسی تاثیرالگوهای پایداری درمعماری سنتی ایران درتوسعه پایدارباتاکید برایستاپایداری

تجارب ارزنده گذشته درطول تاریخ همیشه سرمایه اصلی دانشمندان و مبتکران درگره گشایی ازمشکلات و حرکت به سوی اینده بهتر بوده است و انتقال تجارب گذشتگان ازنسلی به نسل دیگر باعث پیشرفت علمی و تقویت حس اتکایی و ایجادهویتی پایدار شده است معماری پایدار ییک ازجریانهای مهم معماری معاصر است جریانی که عکس العملی منطقی دربرابر مسائل و مشکلات بوجود آمده درعصرصنعتی شدن به شمار میرود و حاصل تاکید گذشتگان مامطابق امکانات و توانمندی های عصرخود بوده است لذا مفهوم پایداری یاهرمفهوم دیگری که به ادبیات کشور وارد می گردد باید متناسب با اداب و سنن این مرزوبوم تفسیر و تعبیر گردد تافهم آن برای جامعه امکان پذیر و هم نشینی آن درفرهنگ ایرانی میسرگردد درمعماری ایرانی مقوله پایداری ارتباط تنگاتنگی بامسائل زیبایی شناختی فرهنگی و اجتماعی دارد که بادقت درنحوه ی تعامل این سهمقوله میتوان به راه کارهای مناسبی برای طراحی و ساخت بناهای آینده معماری ایران همت گمارد دراین گذر موضوع ماندگاری دوام و پایدایر بناها ایستاپایداری درالگوهای معماری سنتی ایران اصل مهمی درمعماری پایدار بوده که متاسفانه به بوته فراموشی سپرده شده است که تلاش میشود بطور اجمال مورد بررسی قرارگیرند

کلیدواژه ها:

اصول پایداری ، معماری سنتی ایران ، اقلیم ، انرژی