سیراندیشه شهروندی و مدینه فاضله ازدیدگاه فارابی

درمیان اندیشمندانی که ازشهر و جامعه شهری ازشهری ارمانی سخن بیان کرده اند و تاریخ بربارزبودن افکارشان مهر تایید نهاده است و هریک ازآنها را درموضعی متفاوت قرارداده است فارابی موقعیت ویژه ای دارد اودرمیان اندیشمندانی که اززمان افلاطون تااواخر قرن گذشته میلادی به جامعه شهری پرداخته و طرحی برای آن ارایه داده ازاین لحاظ که به گونه ای مستقیما به ویژگیهای چندی مختصات مکانی مدینه خود نپرداخته و جامعه ای به کمال را طرح ریزی کرده متمایز مینماید مدینه فاضله فارابی به کیفیت های اجتماعی و اداری به کمال وبه گونه ای که تنها زاده دست معلم ثانی تواند بود به شکلی بلافصل اشاره می کند ولی زمینه ای برای شناخت فضای مکانی را که آن کیفیت های اجتماعی و اداری درونش تحقق می یابند به دست نمی دهد اما این نه اشکالی برای همگان است که بخواهند فارابی را با افلاطون یا سنت اگوستین و یاتوماس مور و یا شارل فوریه به عنوان سرشناس ترین اتوپیست ها قیاس کند توجه فارابی به مسائل فضای مکانی به منظور قراردادن وی درردیف دیگر بزرگان اتوپیستی است که ازاین دیدگاه نیز به شهر و جامعه شهری نگاه کردها ند دراین مقاله باهدف سعی درشناخت اندیشه ی فضای مکانی نزد فارابی این ابهام را رفع میکنیم تاعوامل و عناصری را به دست دهیم که به کمک آنها بتوان به تقارن ها و تضادها و تشابه ها و تفاوت های این دانشمند علم فضا با دیگران درمحدوده ی شهر و جامعه شهری ایده ال دست یافت

کلیدواژه ها:

اندیشه فارابی ، اندیشه فضا ، فضای مکانی ، مدینه فاصله ، آرمان شهر