جایگاه حیاط درسازماندهی و وحدت فضاهای خانه های سنتی دربوشهر

اگربخواهیم به جوهره معماری ایران خصوصا معماری شهربوشهر اشاره کنیم میتوان بحضور بی بدیل حیاط و نامحسوس دراین معماری اشاره کرد ویژگی متمایز انی معماری درنحوه استقرار حیاط درمرکز بنا تجلی نموده است درمعماری بوشهر حیاط نقش بسیار تعیین کننده ای درجهت براوردن نیازهای مادی و معنوی درخانه ها داشته است ومعمولا بقیه فضاها پیرامون حیاط شکل گرفته و همواره حیاط به عنوان یک عامل وحدت بخش درمعماری سنتی به شمار میرفته که درمعماری امروز دچار تزلزل شده است هدف ازتحقیق حاضر بررسی جایگاه حیاط درمعماری سنتی شهربوشهر وسازماندهی فضاها توسط آن می باشد روش تحقیق دراین مقاله بصورت توصیفی ت تحلیلی و روش گرداوری اطلاعات ازنوع کتابخانه ای ـ میدانی است روند تحقیق دراین مقاله شامل بررسی رابطه فضای پروخالی درمعماری و شناخت جایگاه حیاط درنمونه مورد ارزیابی شهربوشهر و پژوهش میدانی درچندخانه و چگونگی سازماندهی آن و نمودوحدت درخانه های این شهر است درانی راستا جداولی جهت نشان دادن این بررسی ها و گونه های حیاط به همراه فرم نمادین آنها ارایه میشود و درانتها نتیجه میشود حیاط مرکزی باالگوی کامل چهارطرفه به عنوان یک عامل وحدت دهنده دردل خانه های این شهر خودنمایی می کند

کلیدواژه ها:

حیاط ، فضای پروخالی ، وحدت ، خانه های سنتی بوشهر