بررسی عوامل موثرشیوه های معماری سنتی درپایداری معماری کنونی

با انقلاب صنعتی و پیشرفت های فنی – تکنولوژیکی در عرصه معماری، معماری بومی اقصی نقاط دنیا که با توجه به طبیعت و محیط پیرامون خود شکل می گرفت به دست فراموشی سپرده شد. با اغاز بحران انرژی در جهان عصر پایداری آغاز شد و عکس العمل هایی در رابطه با بحران های زیست محیطی ناشی از ساخت وسازهای بی رو  یه به وجود آمد. کاربرد مفاهیم پایداری و توسعه پایدار در معماری مبحثی به نام (معماری پایدار)را به وجود آورد به طوری که امروزه محیط زیست، صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی و توسعه پایدار به مباحث بسیار مهم و رایج در سطح بین المللی تبدیل شدند و حفظ منابع انرژی، جلوگیری از آلوده کردن زمین و محیط زیست، کاهش میزان مصرف انرژی های فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی مبدل به یکی ازمهم ترین تدابیر در معماری و شهرسازی شده است. معماران سنتی در طراحی و ساخت بناها از اصول و ویژگی های منحصر به فردی استفاده کردند که ضمن تو  جه به مسایل زیبایی شناختی و حفظ محیط زیست، بناهایشان پاسخگوی نیازهای کاربران بوده باشد. این بناها به وضوح کل  یه مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را در خود دارند. ضروری است تا اصول و روش های استفاده شده در معماری سنتی را به منزله نشانه ای از اصول پایداری عصر حاضر یادآوری کرده و سپس، آن ها را با پیشر فت های تکنولوژیک عصر حاضر و دنیای جدید مطابقت داد

کلیدواژه ها:

انرژی پایدار ، معماری سنتی ایران ، اقلیم