بررسی تطبیقی شیوه شهرسازی شهراسلامی ـ ایرانی و شهرسازی جدید

شهرهای کشورمان ایران، امرروز با مشکلات متعددی دست به گریبان هستند. شهرهایی که روزگاری نمادی از شهر اسلامی بودند و رونق و جلال و شکوه شان چشم هر سیاح و جهانگردی را به خود خیره می کرد، امروز شرایطی را تجربه می کنند که در پاسخ به بسیاری از مشکلاتشان عاجز مانده و دست نیاز به سوی الگوها و راه حل های بیگانه دراز کرده اند. امروزه یکی از مباحث مهم و اولویت های اول برنامه ریزی و شهرسازی کشورها و مناطق مختلف جهان رویکردها و استراتژی های توسعه پایدار شهری و دیگری شهرسازی جدید یا نوشهرگرایی است که به صورت مجموعه ای از اصول طراحی در دهه های اخیر مورد توجه اکثر برنامه ریزان و طراحان شهری قرار گرفته است. حال بهتر نیست به جای دست طلب دراز کردن به سوی الگوی های بیگانه، به الگوهای بومی و اسلامی خود، نظری دوباره افکنیم؟ یکی از این الگوها که به حق شهرتی جهانی نیز یافته است، مکتب شهرسازی اصفهان است. هدف این پژوهش مقایسه اصول شهرسازی نوین با اصول شهرسازی مکتب اصفهان(به عنوان نماد شهرسازی ایرانی-اسلامی) به منظور بهره گیری از الگوهای شهرسازی بومی است. مطالعه و مقایسه یافته های حاصل از بررسی این مکاتب نشان می دهد تشابه میان اصول و آموزه های مورد تاکید در هر کدام از مکاتب مورد نظر بسیار بیشتر از تفاوت های میان آنها می باشد

کلیدواژه ها:

شهراسلامی ، مکتب شهرسازی اصفهان ، توسعه پایدار ، نوشهرگرایی ، مقایسه تطبیقی